Het boek gaat over hoe steden eten, heel kort gezegd. Klinkt simpel, maar onze steden te eten geven heeft een grotere invloed op sociaal/cultureel gebied en op ons milieu, dan al het andere dat wij doen.
Waarom is eten zo interessant? Eten is een eerste levensbehoeft, we doen het allemaal. Maar als je nadenkt over het feit dat er elke dag, voor een stad zo groot als Londen, dertigduizend maaltijden geproduceerd, verkocht, bereid, gekookt, gegeten en weer afgevoerd moeten worden - en dat elke dag voor elke stad op aarde - wordt het ineens een heel ander verhaal. Het is eigenlijk merkwaardig dat wij, aardebewoners, eten. Voedsel vormt steden, en daarmee ook ons. Hoe? Dat is geen blogpost, dat zijn boeken, maar ik ga er wel eens goed over na denken en researchen.
Enkele gedachten van Carolyn Steel die de moeite waard zijn om zo nu en dan bij stil te staan en verder uit te diepen:
Voedsel is altijd in het nieuws; het raakt politieke, sociale, emotionele, psychologische, ecologische en economische kwesties.